Depresja należy do tzw. zaburzeń nastroju, czyli zaburzeń, których objawy koncentrują się wokół nieprawidłowej regulacji nastroju – np. utrzymującym się smutku, lęku, nadmiernej drażliwości i wybuchach gniewu, utraty zainteresowań i zdolności do odczuwania przyjemności.
To skąd mam wiedzieć – czy mam depresje czy nie?
Czy szukać już pomocy u specjalisty czy może zwykła rozmowa z przyjacielem da mi ukojenie?
W przypadku depresji głównym objawem jest obniżenie nastroju, które utrzymuje się przez większość czasu. Należy tutaj odróżnić depresję od smutku, który jest naturalną emocją, odczuwaną w sytuacjach niepowodzeń czy strat. Jeśli osoba, która straciła kogoś bliskiego i przeżywa z tego powodu znaczny smutek, podejmuje jednak zwykłe aktywności i jest w stanie przeżywać przyjemność – nie choruje na depresję a przeżywa żałobę.
Czasem jednak obraz depresji nie jest typowy i może być skrywany za problemami ze snem, osłabieniem libido, lękiem, objawami somatycznymi np. kołataniem serca, dusznościami itp. Jeśli masz wątpliwości – nie zwlekaj – umów się na wizytę do psychologa. Jeśli smutek, przygnębienie, zmiany nastroju, brak energii i utrata zainteresowania czy przyjemności z wykonywanych czynności dają się we znaki – to konieczna będzie specjalistyczna pomoc psychologa czy psychiatry.
Co odróżnia depresję od chandry?
Przede wszystkim długość utrzymywania się dolegliwości. W przypadku chandry jest to zwykle kilka lub kilkanaście godzin. Czasem to mogą być dwa dni. Z depresją mamy doczynienia, gdy objawy utrzymują się powyżej dwóch tygodni a ich nasilenie jest znaczne. U osób chorych na depresję dezorganizacji ulega życie rodzinne, społeczne i zawodowe. Często współcierpi cała rodzina.
Czego nie robić gdy ktoś cierpi na depresje?
Osoby, które chcą pomóc choremu na depresję, nieświadomie mogą popełnić kilka błędów.
Oto niektóre z nich :
- bagatelizowanie problemu,
- unikanie rozmowy o emocjach i problemach,
- wypowiadanie zdań typu „weź się w garść” lub „inni mają gorzej”, „przestań się nad sobą rozczulać„
- zmuszanie osoby chorej na depresję do aktywności np. do udziału w imprezie, spotkaniu po latach ze znajomymi itp.
- wyśmiewanie
Co należy zrobić?
Być blisko, spędzać z taką osoba czas. Osoba chora musi mieć poczucie, że ma do kogo zwrócić się o pomoc w gorszej chwili, że może do nas zadzwonić. Warto pokazać swoje wsparcie, jednak nie należy być przy tym zbyt nachalnym i organizować jej życie. Nie można się też zniechęcać, jeżeli osoba z depresją nie odpowiada na wiadomości lub nie korzysta z zaproszeń – jednym z objawów choroby jest wycofanie się z kontaktów towarzyskich. Trzeba tutaj ogromnej wrażliwości i uważności. Na pewno warto namawiać taka osobę na specjalistyczna pomoc.
Nieleczona depresja może prowadzić do myśli samobójczych, stanów lękowych, utraty kontroli nad swoim życiem …
Depresję absolutnie powinno się leczyć. Najkorzystniejsze są metody kompleksowe, czyli połączenie psychoterapii i farmakoterapii. Bardzo istotna jest również edukacja czyli wyjaśnienie pacjentowi, na czym polega choroba i czego może się spodziewać. Dobrze by o depresji możliwie dużo wiedzieli również najbliżsi chorego – rodzina czy przyjaciele. Najczęstszą metodą psychoterapii jest terapia poznawczo-behawioralna, która skupia się na analizowaniu problemów i wykształcaniu pozytywnych reakcji. Czyli poznajemy co się ze mną dzieje, jaki ma wpływ na różne dziedziny mojego życia i w jaki sposób mogę zacząć wprowadzać zmiany.
Jeśli mieszkasz w okolicach Dublina bądź Naas skontaktuj się z nami – możesz liczyć na fachową pomoc psychologiczną : dobrypsycholog.ie
Jeśli mieszkasz gdzieś indziej poszukaj psychologa bądź psychiatry na miejscu.